Kim byli Sarmaci w Polsce? Lud koczowniczy do III w. p.n.e. Miał pochodzić od Amazonek. Popularny mit szlachecki XVI w.

Image by master1305 on Freepik

Lud koczowniczy III w. p.n.e.

Sarmaci, albo jak ich wcześniej nazywano Sauromatowie, to lud koczowniczy. Do III stulecia p.n.e. zamieszkiwał stepy między Donem i dolną Wołgą. Później Sarmaci ruszyli na zachód wypierając plemiona scytyjskie, osiedlili się nad Dunajem, a niektóre plemiona sarmackie dotarły aż do Hiszpanii i północnej Afryki. Zasymilowali się wreszcie z ludami sąsiednimi.

Sarmaci i Amazonki

Pisarze antyczni, m. in. Herodot (ok. 484-ok. 426 p.n.e.), przytaczają legendę, według której Sauromatowie mieli pochodzić od mitycznych Amazonek, które poślubiły scytyjskich młodzieńców. Tłumaczono tym szczególną pozycję, jaką w plemionach sarmackich zajmowały kobiety. Jeździły konno, nosiły męską odzież, uczestniczyły w wyprawach wojennych. W jednym ze starożytnych tekstów wspomina się, że Sauromatki wychodzą za mąż dopiero, gdy wykażą się zabiciem trzech wrogów.

Mit szlachecki XVI w. czyli, kim byli Sarmaci w Polsce

Szesnastowieczni kronikarze polscy – m.in. Maciej Miechowita (1457-1523), Marcin Bielski (1495-1575) – poszukujący genealogii narodu polskiego wysunęli tezę, że po opuszczeniu stepów między Donem i dolną Wołgą część Sarmatów osiedliła się nad Dnieprem i Wisłą. Miejscowa ludność stała się niewolnikami tych bitnych i rycerskich najeźdźców, których potomkami mieli być według wspomnianej tezy polscy rycerze i wywodząca się od nich szlachta. W ten sposób próbowano uzasadnić wyłączność rządów “narodu szlacheckiego” i odpowiedzieć na pytanie: kim byli Sarmaci w Polsce.